Úrskurður yfirskattanefndar

I.

Með bréfi, dags. 4. desember 2014, hefur skattrannsóknarstjóri ríkisins krafist þess að yfirskattanefnd taki til sektarmeðferðar mál A fyrir brot á lögum nr. 90/2003, um tekjuskatt, og lögum nr. 4/1995, um tekjustofna sveitarfélaga, beggja með áorðnum breytingum, framin vegna tekjuáranna 2006 og 2007.

Í bréfi skattrannsóknarstjóra ríkisins segir:

„A er gefið að sök eftirfarandi:

Skil á efnislega röngum skattframtölum. Vanframtaldar tekjur.

A er gefið að sök að hafa, að því er best verður séð af ásetningi, en í það minnsta af stórkostlegu hirðuleysi, staðið skattyfirvöldum skil á efnislega röngum skattframtölum gjaldárin 2007 og 2008, vegna tekjuáranna 2006 og 2007, með því að hafa vanframtalið tekjur sínar, samtals að fjárhæð kr. 16.434.558, sem til eru komnar vegna starfa A fyrir X hf.

Leiddi háttsemi A til ákvörðunar lægri tekjuskatts- og útsvarsstofna hans en vera bar vegna gjaldáranna 2007 og 2008, vegna tekjuáranna 2006 og 2007 og þar með ákvörðunar lægri tekjuskatts og útsvars, svo sem hér greinir:

Reiknaður tekjuskattur og útsvar:

Tekjuár 2006: vanframtaldar tekjur 4.458.935 kr., tekjuskattur 1.058.997 kr. (vanframtaldar tekjur kr. 4.458.935 * 23,75% = 1.058.997), útsvar 555.583 kr. (4.458.935 * 12,46% = 555.583).

Tekjuár 2007: vanframtaldar tekjur 11.975.623 kr., tekjuskattur 2.724.454 kr. (vanframtaldar tekjur kr. 11.975.623 * 22,75% = 2.724.454), útsvar 1.492.163 kr. (11.975.623 * 12,46% = 1.492.163).

Samtals: vanframtaldar tekjur 16.434.558 kr., tekjuskattur 3.783.451 kr., útsvar 2.047.746 kr.

Sú háttsemi A sem lýst hefur verið hér að framan brýtur í bága við ákvæði 90. gr., sbr. 1. tölul. A. liðar 7. gr. laga nr. 90/2003, um tekjuskatt, sbr. 22. gr. og 19. gr. og 1. mgr. 21. gr. laga nr. 4/1995, um tekjustofna sveitarfélaga, beggja með áorðnum breytingum.

Varðar framanlýst háttsemi A sekt samkvæmt 1. mgr. 109. gr. laga nr. 90/2003, um tekjuskatt, sbr. og 2. mgr. 22. gr. laga nr. 4/1995, um tekjustofna sveitarfélaga, með áorðnum breytingum.

Við endurákvörðun ríkisskattstjóra á stofni A til tekjuskatts og útsvars gjaldárin 2007 og 2008, sem framkvæmd var með úrskurði, dags. 28. mars 2014, á grundvelli niðurstaðna framangreindrar skýrslu, hefur A verið gert að sæta álagningu tekjuskatts og útsvars á álag á vangoldinn skattstofn samkvæmt 108. gr. laga nr. 90/2003, um tekjuskatt, með áorðnum breytingum, samtals kr. 1.457.799, er komi til frádráttar við ákvörðun sektarfjárhæðar.

Þess er krafist að A verði með úrskurði yfirskattanefndar gert að sæta sekt í samræmi við framangreint.“

Af hálfu skattrannsóknarstjóra ríkisins er málavöxtum lýst í greinargerð, dags. 4. desember 2014, sem fylgdi kröfugerðinni.

II.

Með bréfi yfirskattanefndar, dags. 9. desember 2014, var gjaldanda veitt færi á að skila vörn í tilefni af framangreindri kröfugerð skattrannsóknarstjóra ríkisins eða tilkynna sérstaklega ef hann vildi ekki hlíta því að yfirskattanefnd afgreiddi mál hans og yrði málið þá endursent skattrannsóknarstjóra ríkisins sem tæki ákvörðun um hvort því yrði vísað til opinberrar rannsóknar, sbr. 4. mgr. 110. gr. laga nr. 90/2003, um tekjuskatt.

Með bréfi, dags. 26. janúar 2015, hefur umboðsmaður gjaldanda lagt fram vörn í máli þessu. Þar er þess krafist að sektarkröfu skattrannsóknarstjóra ríkisins verði hafnað á þeim grundvelli að andmælaréttur gjaldanda hafi ekki verið virtur og að rannsókn málsins sé ábótavant. Þá er gerð krafa um að málskostnaður gjaldanda verði greiddur úr ríkissjóði, sbr. 2. mgr. 8. gr. laga nr. 30/1992, um yfirskattanefnd.

Í bréfi umboðsmanns gjaldanda er í fyrsta lagi byggt á því að andmælaréttur gjaldanda hafi ekki verið virtur. Er í þessu sambandi vísað til þess að fyrir handvömm fyrrum umboðsmanns gjaldanda hafi andmælum við frumskýrslu skattrannsóknarstjóra ríkisins ekki verið komið á framfæri og þar sem gjaldandi hafi ekki tjáð sig um málsatvik í skýrslutöku hjá skattrannsóknarstjóra hafi hann ekki enn komið að andmælum sínum við ályktanir skattrannsóknarstjóra, en skattrannsóknarstjóri byggi niðurstöður sínar á einhliða gögnum sem hafi ekki verið frá gjaldanda komin og honum að öllu óviðkomandi. Stríði þessi málsmeðferð gegn 13. gr. stjórnsýslulaga nr. 37/1993, sbr. 10. gr. sömu laga, og ákvæði 2. mgr. 53. gr. laga nr. 88/2008, um meðferð sakamála. Í öðru lagi er byggt á því að ekki liggi fyrir sönnun á því að gjaldandi hafi átt bankareikning í Lúxemborg. Beri að túlka allan vafa í þessum efnum gjaldanda í vil. Byggi skattrannsóknarstjóri niðurstöður skýrslu sinnar hvað þetta varðar á gögnum sem séu gjaldanda óviðkomandi og hafi höfundar þessara gagna ekki staðfest efni þeirra. Gegn staðfastri neitun gjaldanda og með vísan til skorts á sönnunum í málinu verði ekki séð að skattrannsóknarstjóra ríkisins hafi tekist að sanna meint brot gjaldanda hvað varðar þessar greiðslur til Lúxemborgar. Í þriðja lagi er því hafnað að gjaldandi hafi talið ranglega fram, hvort heldur sem er af ásetningi eða af stórkostlegu hirðuleysi. Þó draga megi þá ályktun af úrskurðarframkvæmd að ekki séu gerðar miklar kröfur til sönnunarmats skattyfirvalda hvað þetta varði sé ekki hægt að leggja á menn skatta og refsingar vegna greiðslna sem þeir hafi ekki fengið inn á reikninga sem þeir ekki eiga. Í fjórða lagi er byggt á því að gjaldanda verði ekki gerð sekt tvisvar vegna sömu brota, sbr. m.a. 4. gr. 7. viðauka við mannréttindasáttmála Evrópu, sbr. og lög nr. 62/1994, en gjaldanda hafi þegar verið refsað fyrir skattalagabrot með ákvörðun ríkisskattstjóra um að gera honum álag á endurákvarðaða skatta. Þessu til stuðnings vísar umboðsmaður gjaldanda til dóms héraðsdóms Reykjavíkur frá 17. desember 2008 í máli S-953/2008, dóms héraðsdóms Reykjaness frá 5. júní 2014 í máli S-111/2014, ákvörðunar Evrópudómstólsins frá 26. febrúar 2013 í máli C-617/10 og tveggja dóma Mannréttindadómstóls Evrópu frá 20. maí 2014.

III.

1. Með bréfi skattrannsóknarstjóra ríkisins, dags. 4. desember 2014, er gerð sú krafa að gjaldanda, A, verði gerð sekt samkvæmt þargreindum ákvæðum 109. gr. laga nr. 90/2003, um tekjuskatt, þar sem hann hafi staðið skil á röngum skattframtölum árin 2007 og 2008 með því að vanrækja að telja fram í skattframtalinu greiðslur frá Z Ltd. tekjuárin 2006 og 2007. Gjaldandi hefur lagt fram athugasemdir sínar í tilefni af sektarkröfu skattrannsóknarstjóra ríkisins.

2. Sektarkrafa skattrannsóknarstjóra ríkisins í máli þessu er byggð á niðurstöðum rannsóknar embættisins á skattskilum gjaldanda vegna tekjuáranna 2006 og 2007, sbr. skýrslu um rannsóknina, dags. 28. nóvember 2013. Rannsókn þessi hófst formlega hinn 12. desember 2012. Vegna rannsóknarinnar kom gjaldandi til skýrslutöku hjá skattrannsóknarstjóra ríkisins hinn 24. maí 2013, en skýrslur voru einnig teknar af B hinn 5. apríl 2013 og C dagana 4. desember 2012 og 16. apríl 2013 vegna málsins. Var rannsókn í máli gjaldanda einkum byggð á upplýsingum sem fram komu við skýrslutökur þessar, auk þess sem byggt var á skattframtölum gjaldanda, upplýsingum frá fjármálastofnunum, gögnum frá X hf. ... og upplýsingum úr upplýsingakerfum skattyfirvalda. Með bréfi, dags. 6. september 2013, sendi skattrannsóknarstjóri gjaldanda skýrslu um rannsóknina, dags. 6. september 2013 (misritað 26. september 2013), sem þá lá fyrir, og gaf honum kost á að tjá sig um efni hennar. Að beiðni umboðsmanns gjaldanda var andmælafrestur framlengdur tvisvar og var lokafrestur veittur til 18. október 2013. Engar athugasemdir voru gerðar. Í framhaldi af þessu tók skattrannsóknarstjóri ríkisins saman nýja skýrslu um rannsóknina, dags. 28. nóvember 2013, sem var efnislega samhljóða hinni fyrri að viðbættum kafla um lok rannsóknarinnar.

Í skýrslunni voru helstu niðurstöður rannsóknarinnar dregnar saman með svofelldum hætti:

„Niðurstöður rannsóknar á skattskilum og tekjum skattaðila eru:

• Skattframtölum vegna tekjuáranna 2006 og 2007 hefur verið skilað.

• Greiðslur þær sem skattaðili fékk frá Z Ltd. á árunum 2006 og 2007 eru launatekjur.

• Skattaðili hefur vantalið launatekjur sínar á skattframtölum tekjuáranna 2006 og 2007.

• Skattframtöl skattaðila vegna tekjuáranna 2006 og 2007, eru efnislega röng.“

Samkvæmt tölulegum niðurstöðum skýrslunnar, sem gerð var grein fyrir í töflu í niðurstöðukafla skýrslunnar, voru vantaldar tekjur gjaldanda taldar nema 4.458.935 kr. árið 2006 og 11.975.623 kr. árið 2007, eða samtals 16.434.558 kr.

Af hálfu skattrannsóknarstjóra ríkisins var mál gjaldanda sent ríkisskattstjóra til meðferðar, sbr. 6. mgr. 103 gr., sbr. 3. mgr. 101. gr. laga nr. 90/2003, um tekjuskatt, sbr. bréf skattrannsóknarstjóra, dags. 3. desember 2013. Á grundvelli rannsóknar skattrannsóknarstjóra ríkisins og í framhaldi af boðunarbréfi ríkisskattstjóra til gjaldanda, dags. 28. janúar 2014, tók ríkisskattstjóri áður álögð opinber gjöld gjaldanda gjaldárin 2007 og 2008 til endurákvörðunar með úrskurði um endurákvörðun, dags. 28. mars 2014. Samkvæmt úrskurðinum hækkaði tekjuskatts- og útsvarsstofn gjaldanda um 4.458.935 kr. gjaldárið 2007, eða úr 5.310.404 kr. í 9.769.339 kr., og um 11.975.623 kr. gjaldárið 2008, eða úr 5.378.021 kr. í 17.353.644 kr. Í úrskurðinum kom fram að um væri að ræða vantaldar launatekjur gjaldanda sem hann hefði fengið greiddar frá erlendu félagi, Z Ltd. Ríkisskattstjóri bætti 25% álagi á vanframtalinn skattstofn gjaldanda samkvæmt heimild í 2. mgr. 108. gr. laga nr. 90/2003.

Umboðsmaður gjaldanda skaut úrskurði ríkisskattstjóra um endurákvörðun til yfirskattanefndar með kæru, dags. 25. júní 2014. Samkvæmt kærunni var þess krafist að úrskurður ríkisskattstjóra yrði felldur úr gildi og til vara að álagsbeiting yrði felld niður. Þá var gerð krafa um að gjaldanda yrði ákvarðaður málskostnaður til greiðslu úr ríkissjóði. Með úrskurði yfirskattanefndar nr. 107/2015, sem kveðinn var upp 15. apríl 2015, var kröfum gjaldanda hafnað.

3. Fram kemur í skýrslu skattrannsóknarstjóra ríkisins, dags. 28. nóvember 2013, að gjaldandi hafi staðið skil á skattframtölum vegna tekjuáranna 2006 og 2007. Við skýrslutöku af gjaldanda vildi gjaldandi ekki svara til um það hvort hann teldi skattframtölin gefa rétta mynd af tekjum hans, eignum og öðru því sem þau bæru með sér.

Í skýrslu skattrannsóknarstjóra ríkisins er gerð grein fyrir skjali frá X hf. sem ber heitið „Landmenn 2006.xls“ með blaðsíðunni „A“, sbr. fskj. 6.1 með skýrslu skattrannsóknarstjóra ríkisins. Á skjalinu eru 12 færslur debetmegin með skýringunni: „Uppgert af [X hf.]“ sem stemma við uppgefin laun gjaldanda tekjuárið 2006. Á skjalinu eru þrjár færslur til viðbótar debetmegin, þ.e. nánar tiltekið færsla að fjárhæð 1.717.000 kr. frá 21. mars 2006 með skýringunni: „Greitt til Lux US 24.495“, færsla að fjárhæð 1.338.873 kr. frá 5. september 2006 með skýringunni: „Greitt til Lux US 19.395“ og færsla að fjárhæð 1.397.815 kr. frá 2. nóvember 2006 með skýringunni: „Gr til Lux USD 20.681“, eða samtals 4.453.788 kr. (64.571 bandaríkjadalir). Á skjalinu eru kreditmegin færslur með skýringunni „Laun“, sem eru hærri en uppgefin mánaðarlaun gjaldanda hjá X hf. Í janúar er fjárhæðin 792.075 kr., en hækkar svo mánaðarlega miðað við breytingar á vísitölu sem getið er í skjalinu. Skjal þetta var lagt fyrir gjaldanda við skýrslutöku af honum 24. maí 2013, en hann vildi ekki tjá sig um skjalið. Við skýrslutökuna var einnig lagt fyrir gjaldanda drög að sams konar skjali vegna ársins 2007, sem ber heitið „Landmenn 2007.xls“, sbr. fskj. 6.2, og uppfærð útgáfa af skjali þessu sem B hjá X hf. sendi gjaldanda í tölvupósti 22. júní 2007. Debetmegin á hinu uppfærða skjali eru fjórar færslur með skýringunni: „Uppgert af [X hf.]“, sem stemma við uppgefin laun gjaldanda janúar, febrúar, mars og apríl 2007. Til viðbótar þessu er ein færsla frá 7. mars 2007 að fjárhæð 1.560.858 kr. með skýringunni: „Gr. til Lux“, og færsla frá 21. júní 2007 að fjárhæð 419.329 kr. með skýringunni: „Gr. til Lux 6710“. Kreditmegin eru mánaðarlegar færslur uppfærðar miðað við vísitölu frá færslu að fjárhæð 872.459 kr. í janúar, en fjárhæðir þessar eru hærri en uppgefin laun gjaldanda viðkomandi mánuði. Neitaði gjaldandi einnig að tjá sig um skjal þetta. Þá voru lögð fyrir gjaldanda afrit af tölvupóstum frá B til tveggja starfsmanna Landsbankans í Lúxemborg þar sem fram kemur að B hafi verið að ganga frá greiðslum vegna gjaldanda. Var þar um að ræða tölvupóst frá 21. mars 2006 vegna greiðslu að fjárhæð 24.495 USD, tölvupóst frá 5. september 2006 vegna greiðslu að fjárhæð 19.395 USD, tölvupóst frá 2. nóvember 2006 vegna greiðslu að fjárhæð 20.681 USD, tölvupóst frá 7. mars 2007 vegna greiðslu að fjárhæð 22.908 USD, tölvupóst frá 22. júní 2007 vegna greiðslu að fjárhæð 6.724 USD og tölvupóst frá 29. ágúst 2007 vegna greiðslu að fjárhæð 114.012 EUR. Neitaði gjaldandi að tjá sig um tölvupóstana. Þá var lagt fyrir gjaldanda afrit af tölvupósti frá B til C, dags. 29. ágúst 2007, en efni tölvupóstsins er: „Uppgjör ágúst 2007.xls“, sbr. excel-skjal með sama heiti sem fylgdi tölvupóstinum. Í skjalinu kemur fram nafnið „A“ og við nafnið stendur „Lux“ og fjárhæðin 10.000.000. Vildi gjaldandi aðspurður ekki tjá sig um hvort um væri að ræða greiðslu fyrir störf hans hjá X hf. Við skýrslutökuna voru ennfremur lagðar fyrir gjaldanda útprentanir af símgreiðslum af gjaldeyrisreikningum Z Ltd. nr. ... í Arion banka hf. til Landsbankans í Lúxemborg árin 2006 og 2007, sem eru í samræmi við fyrrnefnda tölvupósta og viðskiptayfirlit, en gjaldandi vildi ekki tjá sig um þessi gögn.

Við skýrslutöku af B, fyrirsvarsmanni X hf., sem fram fór 5. apríl 2013, var B spurður út í skjölin „Landmenn 2006.xls“ og „Landmenn 2007.xls“. Sagði B það geta verið að hann hefði búið þetta til, en hann myndi ekki hvað þetta væri og það væri ekkert sérstakt fyrir hann að tjá sig um. Sagði B að í seinni tíð hefðu verið gerðir skriflegir ráðningarsamningar við starfsmenn en hann myndi ekki eftir því hvar þeir væru geymdir. Aðspurður um fyrirliggjandi tölvupósta frá honum til tveggja starfsmanna Landsbankans í Lúxemborg með upplýsingum um greiðslur vegna gjaldanda sagði B að hann myndi ekkert sérstaklega eftir hverri og einni greiðslu og að hann vildi ekki tjá sig um tölvupóstana. Aðspurður um greiðslur af bankareikningi Z Ltd. sagði gjaldandi að um væri að ræða greiðslur til verktaka. Við skýrslutökur af C, fyrirsvarsmanni X hf., dagana 4. desember 2012 og 16. apríl 2013, neitaði C að tjá sig um nokkuð er tengdist Z Ltd.

Var það niðurstaða rannsóknar skattrannsóknarstjóra ríkisins að greiðslur frá Z Ltd. inn á bankareikning gjaldanda á árunum 2006 og 2007 væru vantaldar launatekjur vegna starfa hans hjá X hf. Næmu vantaldar launatekjur gjaldanda samkvæmt þessu samtals 16.434.558 kr. greind ár.

4. Til stuðnings kröfu sinni um að sektarkröfu skattrannsóknarstjóra ríkisins verði hafnað vísar umboðsmaður gjaldanda m.a. til þess að vegna ákvæða 1. mgr. 4. gr. 7. viðauka við mannréttindasáttmála Evrópu verði gjaldanda, sem gert hafi verið að sæta álagi á vantalda skattstofna samkvæmt þargreindum ákvæðum skattalaga, ekki gerð refsing samkvæmt refsiákvæðum sömu laga vegna sömu háttsemi. Hvað þessa viðbáru varðar skal tekið fram að í dómaframkvæmd Hæstaréttar Íslands hefur það ekki verið talið fara í bága við bann við endurtekinni málsmeðferð að manni, sem sætt hefur álagsbeitingu vegna vantalins skattstofns, sé síðan í öðru máli gerð refsing vegna brots á viðkomandi skattalögum, sbr. dóm Hæstaréttar frá 5. júní 2014 í máli nr. 538/2013, sbr. einnig dóma réttarins frá 22. september 2010 í máli nr. 371/2010, 23. janúar 2014 í máli nr. 323/2013, 15. maí 2014 í máli nr. 465/2013 og 22. maí 2014 í máli nr. 416/2013. Verður málinu því ekki vísað frá yfirskattanefnd á þessum grundvelli.

Af hálfu umboðsmanns gjaldanda er í fyrrgreindu bréfi jafnframt byggt á því að gjaldandi hafi ekki notið andmælaréttar við meðferð málsins hjá skattrannsóknarstjóra ríkisins, enda hafi fyrrum umboðsmaður gjaldanda fyrir handvömm ekki komið á framfæri andmælum við frumskýrslu skattrannsóknarstjóra og gjaldandi ekki tjáð sig við skýrslutöku hjá skattrannsóknarstjóra. Byggi skattrannsóknarstjóri niðurstöður sínar því á einhliða gögnum sem hafi ekki verið frá gjaldanda komin og honum að öllu óviðkomandi. Tekið skal fram að sambærilegri málsástæðu var hafnað í skattamáli gjaldanda með úrskurði yfirskattanefndar nr. 107/2015. Svo sem rakið var í greindum úrskurði yfirskattanefndar veitti skattrannsóknarstjóri gjaldanda 14 daga frest með bréfi, dags. 6. september 2013, til að andmæla frumskýrslu embættisins og var andmælafrestur tvívegis framlengdur að ósk þáverandi umboðsmanns gjaldanda. Var lokafrestur veittur til 18. október 2013 sem er sex vikum eftir dagsetningu bréfs skattrannsóknarstjóra. Þá hafði gjaldandi kost á að koma athugasemdum og málsástæðum sínum að við skýrslutöku hjá skattrannsóknarstjóra. Með hliðsjón af þessu verður ekki fallist á að gjaldandi hafi ekki notið andmælaréttar við meðferð málsins hjá skattrannsóknarstjóra. Svo sem getið var í fyrrnefndum úrskurði yfirskattanefndar þykir rétt að taka fram að þótt gjaldandi hafi notið fulltingis umboðsmanns við rekstur mála hjá skattyfirvöldum verður gjaldandi sjálfur að bera ábyrgð á samskiptum sínum við þau, þar á meðal að koma andmælum til skila innan tímafrests, og geta mistök umboðsmanns aldrei orðið til þess að rýmka andmælarétt gjaldanda eða draga úr gildi rannsóknar skattrannsóknarstjóra, enda hafi viðeigandi andmælafrestir verið veittir, svo sem gert hefur verið í þessu máli. Þá er rétt að geta þess að með bréfi, dags. 3. febrúar 2014, sendi fyrrum umboðsmaður gjaldanda embætti skattrannsóknarstjóra ríkisins andmæli við frumskýrslu embættisins og lágu andmæli þessi því fyrir við ákvörðunartöku um refsimeðferð í málinu. Voru andmæli þessi framsend embætti ríkisskattstjóra vegna meðferðar skattamáls gjaldanda. Ennfremur skal tekið fram að sú ákvörðun gjaldanda um að tjá sig ekki við skýrslutöku getur ekki aukið þær kröfur sem gera verður til stjórnvalda um tækifæri til andmæla, enda er málsaðila í sjálfsvald sett hvort hann tjáir sig um einstök atriði.

5. Í máli því, sem hér er til meðferðar, er um að tefla kröfugerð um ákvörðun sektar á hendur gjaldanda samkvæmt þar tilgreindum ákvæðum 109. gr. laga nr. 90/2003, um tekjuskatt, sem gerir ráð fyrir því að sektarákvörðun sé bundin þeirri skattfjárhæð sem undan var dregin. Verður því að taka afstöðu til þess hvort skattrannsóknarstjóri ríkisins hafi með skattrannsókn sinni sýnt fram á hverju skattfjárhæð, sem undan var dregin, hafi að minnsta kosti numið. Allan vafa í því sambandi verður að meta gjaldanda í hag, sbr. grundvallarreglu 108. gr. laga nr. 88/2008, um meðferð sakamála.

Af hálfu gjaldanda er því borið við í málinu að ekki teljist sannað að hann hafi verið eigandi bankareiknings í Landsbankanum í Lúxemborg og fengið greidd laun inn á þann reikning. Hvað þetta varðar skal tekið fram að í málinu liggja fyrir tölvupóstar frá fyrirsvarsmanni X hf. til starfsmanna Landsbankans í Lúxemborg um nánar tilgreindar greiðslur til gjaldanda. Þá liggja fyrir upplýsingar um símgreiðslur af gjaldeyrisreikningum Z Ltd. hjá Arion banka hf. til Landsbankans í Lúxemborg sem staðfesta millifærslur á fjármunum félagsins til Lúxemborgar og koma heim og saman við upplýsingar um greiðslur til gjaldanda. Ennfremur liggur fyrir viðskiptayfirlit X hf. vegna gjaldanda árin 2006 og 2007 þar sem getið er um laun hans hjá félaginu og greiðslur til Lúxemborgar. Að virtum þessum gögnum þykir hafið yfir allan vafa að launagreiðandi gjaldanda hafi ráðstafað greiðslum sem í máli þessu greinir, sem töldust tilheyra gjaldanda og greiddar voru af bankareikningi Z Ltd., inn á bankareikning í Landsbankanum í Lúxemborg. Ekki verður staðhæft, gegn neitun gjaldanda, að síðarnefndur bankareikningur hafi verið í nafni hans, en allt að einu þykir verða að leggja til grundvallar í málinu að þessir fjármunir hafi verið vegna gjaldanda og að honum hafi verið þeir tiltækir. Svo sem rakið var í úrskurði yfirskattanefndar nr. 107/2015 fór X hf. með umboð fyrir Z Ltd. hér á landi, upplýsingar um félag þetta voru sendar frá starfsmönnum X hf. og heimilisfang félaganna var það sama. Auk þess kemur fram í skýrslu skattrannsóknarstjóra, dags. 28. nóvember 2013, að fyrirsvarsmenn X hf. voru með prókúru hjá Z Ltd. og höfðu með höndum aðra umsýslu vegna félagsins samkvæmt tölvupóstum og gögnum úr fyrirtækjaskrá. Þykja tengsl X hf. og Z Ltd. því ekki svo óveruleg að ekki megi álykta að umræddar greiðslur frá Z Ltd. á tekjuárunum 2006 og 2007 hafi verið launagreiðslur í tengslum við starf gjaldanda fyrir X hf.

Samkvæmt því sem rakið hefur verið verður ekki talið að neitt hafi komið fram sem gefur tilefni til annars en að byggja á niðurstöðu í skýrslu skattrannsóknarstjóra um fjárhæð vantalinna tekna gjaldanda og að umræddar tekjur gjaldanda hafi verið launatekjur hans frá X hf., sbr. einnig niðurstöðu í úrskurði yfirskattanefndar nr. 107/2015.

Fullsannað þykir samkvæmt því sem að framan er rakið og að öðru leyti með stoð í gögnum málsins að gjaldandi, A, hafi ekki gert grein fyrir skattskyldum tekjum samkvæmt 1. tölul. A-liðar 7. gr. laga nr. 90/2003 að fjárhæð 4.458.935 kr. í skattframtali árið 2007 og 11.975.623 kr. í skattframtali árið 2008. Eins og atvikum málsins er háttað samkvæmt framansögðu verður talið að fullnægt sé í tilviki gjaldanda þeim huglægu refsiskilyrðum sem fram koma í 109. gr. laga nr. 90/2003. Hinar röngu upplýsingar í skattframtali gjaldanda leiddu til lægri álagningar opinberra gjalda hans en vera bar gjaldárin 2007 og 2008, þannig að brot gjaldanda varða við 1. mgr. 109. gr. laga nr. 90/2003, sbr. og 2. mgr. 22. gr. laga nr. 4/1995. Nánar tiltekið nam vanálagður tekjuskattur 1.058.997 kr. gjaldárið 2007 og 2.724.454 kr. gjaldárið 2008, og vanálagt útsvar 555.583 kr. fyrra árið og 1.492.163 kr. seinna árið.

Ákvarða ber gjaldanda, A, sekt samkvæmt framangreindum ákvæðum 1. mgr. 109. gr. laga nr. 90/2003. Samkvæmt breytingum á refsiákvæðum skattalaga, sem gerðar voru með lögum nr. 42/1995 og tóku gildi 9. mars 1995, skal sekt aldrei vera lægri en sem nemur tvöfaldri þeirri skattfjárhæð sem undan var dregin, þó að teknu tilliti til álags. Við ákvörðun sektarfjárhæðar er til þess að líta að langur tími liðinn frá því að gjaldandi framdi brot sitt, en dráttur hefur orðið á meðferð málsins án þess að gjaldanda verði um kennt. Að þessu virtu og málsatvikum að öðru leyti og að teknu tilliti til álags samkvæmt 2. mgr. 108. gr. laga nr. 90/2003 þykir sekt gjaldanda hæfilega ákveðin 7.600.000 kr. til ríkissjóðs og 4.100.000 kr. til bæjarsjóðs G-bæjar.

6. Umboðsmaður gjaldanda hefur gert kröfu um að gjaldanda verði úrskurðaður málskostnaður úr ríkissjóði samkvæmt 2. mgr. 8. gr. laga nr. 30/1992, um yfirskattanefnd, sbr. 4. gr. laga nr. 96/1998, um breyting á þeim lögum. Samkvæmt úrslitum máls þessa þykja ekki vera til staðar lagaskilyrði til þess að ákvarða gjaldanda málskostnað. Kröfu þess efnis er því hafnað.

Ú r s k u r ð a r o r ð :

Gjaldandi, A, greiði sekt að fjárhæð 7.600.000 kr. til ríkissjóðs og 4.100.000 kr. til bæjarsjóðs G-bæjar. Málskostnaðarkröfu gjaldanda er hafnað.